تنزیه خدا (قرآن)بنا به آیات قرآن، خداوند از هر گونه عیب و نقصی مبرا می باشد. در این مقاله آیات مرتبط با تنزیه خداوند معرفی می‌شوند. ۱ - تنزیه از نقصخداوند، مبرّا از هرگونه عيب و نقص: ۱. «سُبحنَ الَّذى اسرى بِعَبدِهِ لَيلًا مِنَ المَسجِدِ الحَرامِ الَى المَسجِدِ الاقصَا الَّذى برَكنا حَولَهُ لِنُرِيَهُ مِن ءايتِنا انَّهُ هُوَ السَّميعُ البَصير؛پاک و منزّه است خدایی که بنده‌اش را در یک شب ، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی -که گرداگردش را پربرکت ساخته‌ایم- برد، تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم؛ چرا که او شنوا و بیناست.» ۲. «لَو كانَ فيهِما ءالِهَةٌ الَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبحنَ اللَّهِ رَبّ العَرشِ عَمّا يَصِفون؛اگر در آسمان و زمین، جز «اللّه» خدایان دیگری بود، فاسد می‌شدند (و نظام جهان به هم می‌خورد)! منزه است خداوند پروردگار عرش، از توصیفی که آنها می‌کنند!» ۳. «افَلَم يَدَّبَّرُوا القَولَ ام جاءَهُم ما لَم يَأتِ ءاباءَهُمُ الاوَّلين؛ آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند، یا اینکه چیزی برای آنان آمده که برای نیاکانشان نیامده است؟!» ۴. «مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن ولَدٍ وما كانَ مَعَهُ مِن الهٍ اذًا لَذَهَبَ كُلُّ الهٍ بِما خَلَقَ ولَعَلا بَعضُهُم عَلى بَعضٍ سُبحنَ اللَّهِ عَمّا يَصِفون؛خدا هرگز فرزندی برای خود انتخاب نکرده؛ و معبود دیگری با او نیست؛ که اگر چنین می‌شد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تدبیر و اداره می‌کردند و بعضی بر بعضی دیگر برتری می‌جستند (و جهان هستی به تباهی کشیده می‌شد)؛ منزّه است خدا از آنچه آنان توصیف می‌کنند!» ۵. «فَلَمّا جاءَها نودِىَ ان بورِكَ مَن فِى النّارِ ومَن حَولَها وسُبحنَ اللَّهِ رَبّ العلَمين • يموسى انَّهُ انَا اللَّهُ العَزيزُ الحَكيم؛هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است ( فرشتگان و موسی ) و منزّه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم!» ۶. «فَسُبحنَ اللَّهِ حينَ تُمسونَ وحينَ تُصبِحون؛منزّه است خداوند به هنگامی که شام می‌کنید و صبح می‌کنید.» ۷. «سُبحنَ الَّذى خَلَقَ الازوجَ كُلَّها مِمّا تُنبِتُ الارضُ ومِن انفُسِهِم ومِمّا لايَعلَمون؛منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین می‌رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمی‌دانند!» ۸. «فَسُبحنَ الَّذى بِيَدِهِ مَلَكوتُ كُلّ شَى‌ءٍ والَيهِ تُرجَعون؛پس منزّه است خداوندی که مالکیّت و حاکمیّت همه چیز در دست اوست؛ و شما را به سوی او بازمی‌گردانند!» ۹. «سُبحنَ اللَّهِ عَمّا يَصِفون؛منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند.» ۱۰. «سُبحنَ رَبّكَ رَبّ العِزَّةِ عَمّا يَصِفون؛منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند.» ۱۱. «سُبحنَ رَبّ السَّموتِ والارضِ رَبّ العَرشِ عَمّا يَصِفون؛منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش ، از توصیفی که آنها می‌کنند!» ۱۲. «ام لَهُم الهٌ غَيرُ اللَّهِ سُبحنَ اللَّهِ عَمّا يُشرِكون؛یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری به آنها داده)؟! منزّه است خدا از آنچه همتای او قرارمی‌دهند!» ۱۳. «هُوَ اللَّهُ الَّذى لا الهَ الّا هُوَ المَلِكُ القُدّوسُ السَّلمُ المُؤمِنُ المُهَيمِنُ العَزيزُ الجَبّارُ المُتَكَبّرُ سُبحنَ اللَّهِ عَمّا يُشرِكون؛و خدایی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی اوست، از هر عیب منزّه است، به کسی یتم نمی‌کند، امنیّت بخش است، مراقب همه چیز است، قدرتمندی شکست‌ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‌کند، و شایسته عظمت است؛ خداوند منزّه است از آنچه شریک برای او قرارمی‌دهند!» ۲ - عناوین مرتبطآثار تنزیه خدا (قرآن)، اوقات تنزیه خدا (قرآن)، دعوت به تنزیه خدا (قرآن)، دلایل تنزیه خدا (قرآن)، موارد تنزیه خدا (قرآن)، تنزیه‌کنندگان خدا (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۴۶، برگرفته از مقاله «تنزیه‌شوندگان (خدا)» |